Odkrywanie świata Stanisława Kawińskiego – niegdysiejszego „ostrowczanina”

11 marca 2017 r. już po raz drugi, w Bibliotece Wyższej Szkoły Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Św., spotkali się miłośnicy pięknej polszczyzny, aby porozmawiać i posłuchać wierszy i poematów autorstwa Stanisława Kawińskiego.
Mimo że urodzony w Wyśmierzycach, od 1921 roku zawodowo związany z Zakładami Ostrowieckimi (jako konstruktor pieca, szef wydziałów: kuźni, stalowni, walcowni; od 1935 do wybuchu wojny główny metalurg Zakładów Ostrowieckich; po zakończeniu wojny główny inżynier, dyrektor techniczny, a potem naczelny Huty Ostrowiec). Stanisław Kawiński posiadał umysł ścisły, ale miał również wrażliwą duszę artysty, wnikliwą, liryczną, czułą na piękno. Ujawniało się to m.in. zdolnością pisania poezji, o której prócz najbliższych nikt nie wiedział. Odnalezione przez wnuki kartki z wierszami wraz z listami z podróży do Ameryki (lata 30. XX wieku) zostały wydane dzięki staraniom rodziny.
Zgromadzeni w sobotni wieczór w bibliotece uczelnianej goście mieli możliwość wysłuchania fragmentów wierszy, poematów i listów Stanisława Kawińskiego w interpretacji (bardzo bliskiej oryginałowi, jak stwierdziła rodzina) jego wnuka Janusza Dziewulskiego. Spotkanie było również okazją do dyskusji o autorze, jego sentymencie do naszego miasta, wyborach zawodowych (pisanie tylko „do szuflady”), więzach rodzinnych, roli rodziny w zachowaniu pamięci o przodkach, oraz naszej lokalnej historii.
W spotkaniu przy kawie i słodkościach domowej roboty uczestniczyli przedstawiciele rodziny Stanisława Kawińskiego, słuchacze Sekcji Literackiej UTW, członkowie Klubu Literackiego „Aspekt”, niezrzeszeni miłośnicy słowa pisanego, wydawcy książki Poezja sprzed lat. Relacje z podróży po USA. Ameryka lat 30. XX w. widziana oczami inż. St. Kawińskiego, mieszkańca ówczesnego Ostrowca oraz grono przyjaciół rodziny.
Warto poznać bliżej zachowaną, nieliczną niestety, poezję Stanisława Kawińskiego, w której widać fascynację autora historią starożytną, mitologią, filozofią, oraz twórczością wieszczów – Mickiewicza, Słowackiego. Język wierszy bazuje na prostocie wyrazu, co jest z pewnością rezultatem długiej pracy i wysokiego kunsztu. Odpowiednio dobrane figury stylistyczne przedstawiają obrazy słowem malowane. Taki język trafia prosto do duszy czytelnika.